تفاوت ارز اولیه و ارز دانشجویی

برای بسیاری از دانشجویان متقاضی تحصیل در خارج از کشور این سوال پیش آمده که تفاوت ارز اولیه و ارز دانشجویی چیست؟
به دلیل افزایش بی‌سابقه قیمت دلار در ماه‌های اخیر و عدم وجود ثبات در بازار ارز و همچنین ممنوعیت خرید و فروش آن، دولت از فروردین امسال برای سهولت دانشجویان متقاضی تحصیل در خارج از کشور شرایطی فراهم کرد تا بتوانند قبل از شروع به تحصیل و به منظور پرداخت هزینه های اولیه سفر و …، 6000 دلار با عنوان ارز اولیه دریافت کنند. البته 40 درصد این مبلغ به عنوان وثیقه دریافت و در حساب بلوکه می‌شود و دانشجو موظف است ظرف مدت 6 ماه از تاریخ دریافت ارز اولیه دانشجویی با ارائه گواهی اشتغال به تحصیل تایید شده توسط سفارت کشور مقصد وثیقه خود را آزاد کند.
در مورد نحوه گرفتن ارز اولیه و ثبت نام در سامانه نشا در این مطلب به طور کامل توضیح دادیم.
ارز دانشجویی ارزی است که با نرخ دولتی به دانشجویان مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا در دانشگاه های مورد تایید وزارت علوم در خارج از کشور تعلق می گیرد و شامل :  1- شهریه دانشگاه که سالانه حداکثر 15000 دلار به حساب دانشگاه واریز می‌شود. 2- حداکثر ماهیانه 1000 دلار یا معادل آن برای دانشجو به عنوان هزینه زندگی تعلق می‌گیرد. هزینه زندگی در 2 قسط 6000 دلاری برای خود دانشجو پرداخت می‌شود. هزینه زندگی افراد همراه دانشجو مثل همسر و فرزند هم ماهیانه 500 دلار است. برای گرفتن ارز دانشجویی تأیید وزارتخانه ذیربط (  بنا به رشته وزارت علوم، تحقیقات و فناوری یا بهداشت، درمان و آموزش پزشکی) الزامی است.

اطلاعیه بانک مرکزی در خصوص ارز دانشجویی:

گویا پس از رایزنی های زیاد قرار بر این شده که اعطای ارز دانشجویی از سر گرفته شود. لذا برای این کار هم دوباره سامانه ای با عنوان سامانه سجاد ایجاد شده که متقاضیان با امضای تعهد نامه ای مبهم باید در اون ثبت نام کنند. در این تعهد نامه قید شده که دانشجویانی که در خارج از کشور تحصیل می‌کنند و ارز دانشجویی میگیرند باید پس از اتمام تحصیلاتشون به ایران برگردند و در غیر این صورت طبق مقررات باهاشون برخورد میشه! ( جالب اینجاست که مطلبی در مورد  مقررات ذکر نشده!) به هر حال گویا اعطای ارز دانشجویی از سر گرفته خواهد شد ولی با چه قیمت و شرایطی هنوز مشخص نیست.